به گفته وی، آثار این سازوکار بیشتر روانی و سیاسی است تا اقتصادی؛ بنابراین ایران باید با راهبردی چندلایه و هوشمندانه، تاثیرات آن را محدود سازد. مهمترین راهکارهای پیشنهادی عبارتاند از:
دیپلماسی چندلایه: ایران باید از اختلاف میان آمریکا، اروپا، روسیه و چین استفاده کند تا مانع اجماع جهانی علیه خود شود.
استفاده از نهادهای بینالمللی: حضور فعال در بریکس، شانگهای و غیره میتواند روایت ایران را تقویت و فشار غرب را کاهش دهد.
بازدارندگی راهبردی: تصمیمگیری جدید در خصوص دکترین هستهای ایران و همچنین توسعه توان دفاعی، باید به گونهای باشد که هزینه هرگونه فشار یا اقدام علیه ایران را برای طرفهای مقابل بالا ببرد.
مدیریت جنگ روانی: میبایست با اطلاعرسانی شفاف، پاسخ سریع به شایعات و کنترل بازار ارز و همچنین تأمین مناسب کالاهای اساسی، التهاب روانی ناشی از مکانیسم ماشه کاهش داده شود.
هماهنگی نهادی: با پرهیز از چندصدایی و ایجاد انسجام میان دستگاههای اقتصادی، امنیتی و رسانهای، اعتماد عمومی را افزایش داده و اثر تهدیدها کاهش یابد.
ارسال دیدگاه